เมื่อกล่าวถึงผู้กำกับ กีเยร์โม เดล โตโร (Gillermo del Toro) หลายคนคงนึกถึงเหล่ามอนสเตอร์มากมายที่สร้างความฮือฮาและติดตาตรึงใจในภาพยนตร์หลากหลายเรื่อง อย่างล่าสุดคือ the Shape Of Water และมาคราวนี้นั่งแท่นเขียนบทและออกแบบมอนสเตอร์ให้กับหนังเข้าใหม่เอาใจสายหนังตำนานหนังผีปรัมปรา Scary Stories to Tell in the Dark
Scary Stories to Tell in the Dark เล่าถึง ก๊วนวัยรุ่น 4 คนที่บุกบ้านร้างในวันฮาโลวีน และได้พบกับหนังสือบันทึกเรื่องผีปรัมปรา ก่อนจะพบว่าหนังสือเล่มนี้ เริ่มเขียนเรื่องราวสุดสยองอีกครั้งโดยใช้พวกเขาเป็นตัวละคร ก่อนจะกลายเป็นเรื่องจริงอันน่าสะพรึง
ส่วนตัวรู้สึกไม่อินในช่วงแรก กับพล็อตเรื่องแสนเชยสไตล์หนังผีทั่วไป ตั้งแต่การบุกบ้านผีสิงในวันฮาโลวีน การหยิบสิ่งของที่อยู่ในที่ๆมันควรอยู่ออกมา เพื่อปลุกพลังมืดบางอย่าง การที่คนรอบข้างเริ่มล้มหายตายจากไปทีละคนๆ ซึ่งขอหักคะแนนในสัมผัสแรกของเรื่อง แต่ความสนุกได้เริ่มต้นขึ้นหลังจากที่หนังเริ่มคลายปมไปเรื่อยๆ ให้เราได้ติดตามไปจนจบแทนที่จะมามัวหนีผีให้เหงื่อออกเล่นแต่เพียงอย่างเดียว
ไปที่ผีที่ดูคล้ายจะเป็นมอนสเตอร์ในสายตาผู้วิจารณ์กันบ้าง เนื่องจากส่วนตัวไม่มีความคุ้นเคยกับตำนานผีปรัมปราในฝั่งตะวันตกเสียเท่าไหร่ ทำให้อาจจะไม่ร้องอ๋อเวลารับชม แต่การเนรมิตผีแต่ละตัวที่ปรากฏในภาพยนตร์เกือบทั้งหมดทำได้น่าทึ่ง บางตัวยืนเฉยๆก็น่ากลัวแล้ว พอส่งเสียงมาอีกยิ่งอยากจะโชว์พระใส่ผีเหล่านั้นทันที
ส่วนสไตล์การนำเสนอผีนั้น ก็มี jump-scare หรือผีตุ้งแช่อยู่หลายครั้งในเรื่อง บางช็อตก็พอเดาทางได้ และด้วยความเป็น PG-13 ถึงแม้จะไม่เห็นดุเดือดเลือดสาด แต่ก็ทำให้ตื่นเต้น น่ากลัว ขนหัวลุกดี
ด้านนักแสดงแต่ละคน ก็ดูจะเคาะมาเหมือนกับแนวแฟนฉัน หรือ Stranger Things แต่ก็ไม่ได้หยิบยกปมของแต่ละคนมามากนั้น เน้นการเล่าเรื่องผีเป็นหลักเสียมากกว่า แต่ได้หยอดบทกุ๊กกิ๊กวัยหวาน แทรกประเด็นสังคมและการเมืองในยุค 60 เข้ามาในบางฉากให้รู้สึกย้อนวัยไปพอกล้อมแกล้ม
โดยสรุปแล้ว Scary Stories to Tell in the Dark คือรวมมิตรหนังผีปรัมปราจากฝั่งตะวันตกหลายๆเรื่องเอาไว้ ร้อยปมให้นั่งลุ้นกันในโรงภาพยนตร์ แต่ก็ไม่ได้เป็นหนังในหมวดหมู่ที่ต้องไปดูขนาดนั้น
(บทวิจารณ์ภาพยนตร์โดย นีธิกาญจน์ กำลังวรรณ)
