Ghina Ghaliya สตรีชาวอินโดนีเซีย เล่าว่า มีชายแปลกหน้าคนหนึ่งซึ่งเป็นคนเก็บขยะมาที่บ้านของเธอที่กรุงจาการ์ตา เมืองหลวงของอินโดนีเซีย เธอยังจำได้ในวันที่ชายคนนั้นมาขอโทรศัพท์มือถือเครื่องเก่าของเธอ เพื่อให้ลูกๆ ของเขาได้ใช้ในการเรียนออนไลน์ โดยบอกว่าเขาไม่สนใจหากว่าโทรศัพท์เครื่องนั้นจะไม่สวยงาม ขอเพียงให้ลูกๆ ของเขาสามารถใช้เรียนหนังสือที่บ้านได้ก็พอ
เรื่องนี้ทำให้ Ghaliya คิดได้ว่ายังมีผู้คนอีกมากมายที่ต้องการโทรศัพท์มือสองเหมือนครอบครัวของชายคนนี้ ทำให้เธอจัดทำโครงการช่วยเหลือนักเรียนที่ได้รับผลกระทบจากการแพร่ระบาดของโคโรนาไวรัสขึ้นมา
Ghaliya ทำงานให้กับหนังสือพิมพ์ระดับชาติ และหลังจากที่โควิด-19 ระบาดมาถึงกรุงจาการ์ตาได้ไม่นาน เธอและเพื่อนนักข่าวอีก 11 คนได้จัดกลุ่มเพื่อจัดหาอาหารและเงินช่วยเหลือให้แก่ผู้ยากไร้ ต่อมาพวกเธอเริ่มได้ยินว่ามีผู้ปกครองหลายคนที่ต้องการให้บุตรหลานเรียนออนไลน์ แต่ไม่สามารถใช้อินเทอร์เน็ตได้ Ghaliya และกลุ่มของเธอจึงตัดสินใจจัดหาโทรศัพท์มือถือให้กับนักเรียนที่ยากจน
เด็กๆ หลายคนไม่สามารถเข้าเรียนผ่านกล้องวีดีโอได้เมื่อเริ่มปีการศึกษาใหม่เมื่อเดือนกรกฎาคม และเมื่อนักข่าวกลุ่มนี้ประกาศแนะนำโครงการช่วยเหลือเด็กๆ ผู้ยากไร้ผ่านโซเชียลมีเดีย ก็ได้รับการตอบรับอย่างท่วมท้น หลายๆ คนบริจาคโทรศัพท์มือสอง และบางคนก็บริจาคเป็นเงินสด
ในเดือนพฤศจิกายน นักข่าวกลุ่มนี้สามารถรวบรวมโทรศัพท์มือถือได้มากกว่า 200 เครื่องและเงินบริจาคมากกว่า 35,000 ดอลลาร์ พวกเขาใช้เงินซื้อโทรศัพท์เพิ่มเติม และยังจ่ายเงินค่าบริการอินเทอร์เน็ตสำหรับครอบครัวที่มีความจำเป็นอีกด้วย
ปัจจุบันมีการมอบโทรศัพท์เกือบ 300 เครื่องให้แก่นักเรียนทั้งที่อยู่ในกรุงจาการ์ตาและปริมณฑล รวมถึงเด็กที่อยู่ในพื้นที่ห่างไกล อย่างเช่นปาปัว ซึ่งเป็นจังหวัดทางตะวันออกสุดของประเทศ
การช่วยให้นักเรียนหลายๆ คนสามารถเข้าเรียนออนไลน์ได้ เป็นสิ่งที่ทำให้ Ghaliya และเพื่อนๆ ของเธอมีความสุข พวกเธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเด็กๆ จะใช้โทรศัพท์มือถือเหล่านี้ให้เป็นประโยชน์มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ในระหว่างการเกิดโรคระบาดใหญ่นี้
Khaissyah Levi นักเรียนมัธยมปลายอายุ 16 ปีอาศัยอยู่ในเมืองเดป็อก จังหวัดชวาตะวันตก เข้าชั้นเรียนออนไลน์ในตอนเช้าโดยใช้โทรศัพท์มือถือของคุณพ่อ แต่นั่นก็หมายความว่า Deny Sayuti คุณพ่อของเขาสามารถทำงานเป็นคนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างได้เพียงบางช่วงของวันเท่านั้น
Sayuti ได้เขียนจดหมายถึงกลุ่มของ Ghaliya เมื่อเดือนสิงหาคม หนึ่งเดือนต่อมาครอบครัวของเขาก็ได้รับโทรศัพท์มือถือ ซึ่ง Sayuti เชื่อว่าคอนนี้ลูกชายของเขาสามารถเรียนออนไลน์ได้ดียิ่งขึ้น สบายใจมากขึ้น และยังสามารถติดต่อกับเพื่อนๆ และอาจารย์ของเขาได้โดยตรงอีกด้วย
Qayran Ruby Al Maghribi เด็กชายวัย 11 ขวบเป็นอีกคนหนึ่งที่ใช้โทรศัพท์มือถือของคุณพ่อเพื่อพูดคุยผ่านกล้องวิดีโอกับคุณครูในการรับการบ้านสัปดาห์ละสามครั้ง แต่บางครั้งเขาก็ส่งการบ้านช้าเพราะต้องรอให้คุณพ่อกลับจากที่ทำงาน เพื่อที่จะใช้โทรศัพท์มือถือออนไลน์ส่งการบ้าน นับเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ Maghribi เรียนไม่ทันเพื่อน เนื่องจากเขาต้องดูแลคุณแม่ที่ป่วยไปด้วย ซึ่งทำให้เขาเกิดความรู้สึกกดดัน
แต่รอยยิ้มกว้างก็ปรากฏบนใบหน้าของเขาเมื่อได้รับโทรศัพท์มือถือที่ส่งมาจากกลุ่มของ Ghaliya และ Maghribi บอกว่าเขาจะใช้โทรศัพท์นี้เข้าเรียนออนไลน์ทุกวัน
