งานวิจัยชี้การปล่อยให้ลูกร้องจนหลับไปเอง... จะไม่ก่อผลกระทบทางจิตวิทยาให้กับเด็กในระยะยาว

Baby Crying

นักวิจัยในงานศึกษาชิ้นล่าสุดที่เพิ่งเผยแพร่ออกมาในเรื่องการกล่อมลูกเข้านอน ลงความเห็นสรุปว่า การปล่อยให้ลูกนอนร้องไห้จนหลับไปเองนั้น จะไม่ก่อผลกระทบทางจิตวิทยาให้กับเด็กในระยะยาว

งานวิจัยของทีมงานจากมหาวิทยาลัย Flinders ในออสเตรเลีย ตีพิมพ์ไว้ในวารสาร Pediatrics

การวิจัยครั้งนี้แบ่งกลุ่มบิดามารดาและบุตร 43 ครอบครัว ออกเป็นสามกลุ่ม

กลุ่มแรก ให้ปล่อยให้ลูกนอนร้องไห้จนหลับ วิธีนี้เรียกว่า “graduated extinction” ซึ่งคุณพ่อคุณแม่เข้าไปดูลูกเป็นระยะๆ ในช่วงเวลาห่างขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งลูกหลับ

กลุ่มที่สอง ใช้วิธีที่เรียกว่า “bedtime fading” ซึ่งเป็นวิธีที่คุณพ่อคุณแม่ปล่อยให้ลูกนอนดึกขึ้น โดยหวังว่าพอเข้านอนก็จะหลับได้เร็วขึ้น สำหรับวิธีนี้ คุณพ่อคุณแม่อยู่ในห้องกับลูกจนลูกหลับ

ส่วนกลุ่มที่สาม เป็นกลุ่มควบคุม ทำได้ตามใจไม่มีแบบแผนกำหนด

เด็กที่ร่วมการวิจัยนี้มีอายุระหว่างหกเดือนถึง 16 เดือน ผลปรากฏว่า ลูกอ่อนที่ถูกปล่อยให้ร้องจนหลับเองมักไม่ค่อยตื่นกลางดึก และหลับได้เร็วกว่ากลุ่มอื่นๆ โดยเฉลี่ยแล้วหลับได้เร็วกว่ากลุ่มควบคุม 15 นาที ส่วนกลุ่มที่สองหลับได้เร็วกว่ากลุ่มควบคุม 12 นาทีโดยเฉลี่ย

สำหรับคุณพ่อคุณแม่ที่เป็นห่วงว่าการปล่อยให้ลูกร้องเป็นการเพิ่มความเครียดให้กับเด็ก นักวิจัยติดตามวัดระดับความเครียดจากฮอร์โมน cortisol ในน้ำลายเด็ก และยังใช้กำไลใส่ข้อเท้าเพื่อนับจำนวนที่เด็กตื่นตอนกลางคืนด้วย

นักวิจัยบอกว่าผลการติดตามดูเด็กที่ร่วมการทดลองเป็นเวลาหนึ่งปีหลังจากนั้น แสดงให้เห็นว่ากลุ่มแรกและกลุ่มที่สองไม่ได้แสดงอาการและพฤติกรรมที่แตกต่างไปจากปกติ

ผลการวิจัยครั้งนี้ไม่ใช่ของใหม่ ในการศึกษาเมื่อราวๆ สี่ปีที่แล้ว โดยใช้เด็กทารก 326 คน นักวิจัยพบว่าไม่มีผลกระทบเชิงลบต่อเด็กแต่อย่างใดในเวลาห้าปีหลังการทดลอง