เมื่อราวกลางเดือนสิงหาคม นาย Paul Makonda ผู้ว่าการรัฐในเขตดาร์เอส ซาลามศูนย์กลางด้านการเงินของแทนซาเนีย เสนอให้สร้างระบบฐานข้อมูลทั่วประเทศเกี่ยวกับชายที่สมรสแล้ว เพื่อป้องกันการถูกหลอกเรื่องสมรส
เพราะมีสตรีในแทนซาเนียเคยร้องเรียนหลายครั้งว่าถูกฝ่ายชายหลอกให้แต่งงานแล้วก็ละทิ้งไป ปล่อยให้ฝ่ายหญิงต้องเลี้ยงลูกเองตามลำพัง
โดยเหตุผลสำคัญอย่างหนึ่งของนาย Paul Makonda ในการสร้างระบบฐานข้อมูลดังกล่าวก็คือ ทุกอย่างเริ่มต้นจากครอบครัว ซึ่งหากครอบครัวมีความแข็งแกร่ง สังคมก็จะเข้มแข็ง และประเทศชาติก็จะเจริญไปด้วย
อย่างไรก็ตาม แนวคิดเรื่องนี้ถูกคัดค้านจากกลุ่มด้านกฎหมายและสิทธิมนุษยชนของแทนซาเนีย
คุณ Anna Henga ผู้อำนวยการบริหารของศูนย์ดังกล่าว แย้งว่าการสร้างระบบฐานข้อมูลเพื่อเปิดเผยเรื่องชายที่มีเจ้าของแล้วนั้น เป็นการละเมิดทั้งสิทธิมนุษยชนและความเป็นส่วนตัว โดยคุณ Anna Henga ชี้ว่า ขณะนี้แทนซาเนียมีระบบลงทะเบียนการสมรสทุกรูปแบบโดยสมัครใจอยู่แล้ว และความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลเป็นเรื่องส่วนตัว ดังนั้นการมีระบบฐานข้อมูลที่เปิดให้สาธารณะชนเข้ามาสืบค้นได้ จึงไม่เหมาะสมและไม่ยุติธรรม
อันที่จริงแล้วแนวคิดของผู้ว่าการ Paul Makonda เรื่องการสร้างฐานข้อมูลเกี่ยวกับชายที่มีเจ้าของ ไม่ใช่ความคิดแหวกแนวครั้งแรก เพราะก่อนหน้านี้เขาเคยเสนอให้มีการรณรงค์โดยเจ้าหน้าที่สาธารณสุขเพื่อเข้าไปตรวจค้นตามบ้าน โดยเป้าหมายคือผู้ชายที่อาจจะเป็นมะเร็งต่อมลูกหมาก
แต่เรื่องนี้ถูกคัดค้านอย่างหนักมาแล้ว เพราะหมายถึงว่าชายที่อยู่ในข่ายต้องสงสัยอาจจะถูกบังคับให้ได้รับการตรวจทางทวารหนักนั่นเอง!
และแม้แนวคิดเรื่องระบบฐานข้อมูลชายไม่โสดนั้นอาจจะดูสุดโต่งไปหน่อย แต่สตรีแทนซาเนียบางคนอาจจะเห็นดีเห็นงามและเห็นชอบกับเรื่องนี้ ด้วยเหตุผลที่ว่า ระบบฐานข้อมูลเกี่ยวกับสามีที่ถูกตีตรา หรือผู้ชายที่มีเจ้าของแล้วนั้น อาจจะช่วยป้องกันพวกเธอไม่ให้ต้องมีอาการอกหักจากการเผลอทุ่มใจให้กับใครที่ไม่รู้จัก และไม่มีข้อมูลอย่างเพียงพอ นั่นเอง
