หลายๆ ส่วนในประเทศอิตาลียังคงอยู่ในภาวะล็อคดาวน์เนื่องจากการแพร่ระบาดของโคโรนาไวรัส ดังนั้นการแสดงดนตรีสด การแสดงละคร และการฉายภาพยนตร์จึงยังคงเป็นสิ่งต้องห้ามอย่างต่อเนื่อง และกิจกรรมกีฬามากมายก็ถูกจำกัดอีกด้วย
อย่างไรก็ตาม ในเขตอุตสาหกรรมนอกกรุงโรม การแข่งขันเต้นรำแบบบอลรูมยังคงไปได้ดี แต่ด้วยมาตรการด้านสุขภาพและความปลอดภัยบางประการ อาจทำให้กิจกรรมนี้แตกต่างไปจากเดิมเล็กน้อย
โดยปกติแล้วการสวมหน้ากากอนามัยหรือการเว้นระยะห่างทางสังคมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการเต้นรำบอลรูม แต่ตอนนี้สิ่งเหล่านั้นได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมนี้ไปแล้ว แต่ถึงกระนั้นบรรดาคู่เต้นทุกวัยก็ยังคงเต้นรำอย่างสง่างามไปทั่วฟลอร์
ที่โรงเรียนสอนเต้นรำ New Dancing Days คู่เต้นรำทั้งหลายต่างกำลังเตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขันชิงแชมป์ของประเทศอิตาลี ที่เมืองริมินี ในเดือนกรกฎาคม รัฐบาลถือว่ากิจกรรมนี้เป็นผลประโยชน์แห่งชาติ ดังนั้น บรรดานักเต้นจึงได้รับอนุญาตให้ฝึกซ้อมต่อไปได้
ทั้งนี้ นักกีฬาสำหรับการแข่งขันกีฬาประเภทอื่น ๆ ที่ได้รับการยอมรับจากรัฐบาลกลาง ก็สามารถฝึกซ้อมต่อไปได้ แม้ในช่วงที่มีข้อห้ามเกี่ยวกับการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสก็ตาม
Raffaella Serafini หญิงวัย 45 ปี เจ้าของโรงเรียนเต้นรำ New Dancing Days ซึ่งเคยเข้าร่วมการแข่งขันเต้นรำบอลรูมเป็นมาเวลานาน 35 ปี กล่าวว่า นักเต้นรำสามารถฝึกซ้อมต่อไปได้ที่โรงเรียนสอนเต้นรำแห่งนี้ ซึ่งมีกระจกอยู่ตามฝาผนัง มีไฟหลากสี คู่เต้นทุกคนจะสวมหน้ากากอนามัยในช่วงวอร์มอัพและพักเบรก และสามารถถอดออกได้ในขณะที่แสดงบอลรูมแบบดั้งเดิมหรือการเต้นรำแบบละติน แต่นักเต้นส่วนใหญ่ก็มักจะสวมหน้ากากในตอนที่แสดงอยู่ด้วย
Franco Cauli นักเต้นซึ่งกำลังฝึกซ้อมกับคู่เต้นวัย 74 ปีสำหรับการแข่งขันในปลายเดือนเมษายนนี้ กล่าวว่า การเต้นรำเป็นสิ่งที่สวยงามสำหรับพวกเขา เพราะถึงแม้จะมีอายุมากขึ้น แต่ก็ยังสามารถแสดงออกโดยการเต้นรำได้
Cauli กล่าวอีกว่า เขารู้สึกปลอดภัยกับมาตรการด้านสุขภาพที่ดำเนินการโดยโรงเรียนสอนเต้นรำแห่งนี้ และว่านักเต้นคนอื่น ๆ ก็เคารพและปฏิบัติตามมาตรการอย่างจริงจังด้วย
สหพันธ์กีฬาลีลาศของอิตาลีได้อนุญาตให้นักเต้น 34 คนสามารถฝึกซ้อมที่โรงเรียนสอนเต้นรำ New Dancing Days ได้ โดยในตอนนี้นักเต้นทั้งหมด 34 คนมีอายุระหว่าง 9 ถึง 76 ปี และทำการฝึกซ้อมมากถึงสัปดาห์ละ 5 วัน
Serafini จะคอยสังเกตนักเต้นของเธอจากที่นั่งชมที่อยู่เหนือฟลอร์เต้นรำ พร้อมทั้งคอยตะโกนบอกทิศทาง หากเธอเห็นว่ามีการเต้นผิด เธอก็จะหยุดเพลงแล้วเดินลงไปที่ฟลอร์เต้นรำและแสดงท่าทางที่ถูกต้องให้แก่นักเต้นเหล่านั้น
Serafini กล่าวส่งท้ายว่า โรงเรียนเต้นรำแห่งนี้เป็นความภาคภูมิใจอย่างยิ่งของเธอ การที่ได้มองดูนักเรียนกำลังเต้นรำ ก็เหมือนกับว่าเธอได้เห็นตัวเองกำลังอยู่บนฟลอร์เต้นรำนั้นด้วย
