นักวิทยาศาสตร์พัฒนาหุ่นยนต์ต้นแบบชื่อ Jibo เพื่อช่วยงานจิปาถะในบ้าน เช่น เตือนการนัดหมาย ถ่ายรูป เล่านิทานให้เด็กฟัง และสร้างความบันเทิง โดยหุ่นยนต์ดังกล่าวมีกล้องติดตั้งอยู่ในตัวและมีระบบการสื่อสารแบบสัมผัสกับผู้ใช้ คือเมื่อผู้ใช้พอใจในงานที่หุ่น Jibo ทำและสัมผัสหรือแตะหุ่น หุ่น Jibo ก็จะสามารถจดจำได้
ขณะเดียวกัน ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ได้ทดลองใช้หุ่นที่พูดได้กับเด็กที่ป่วยเป็นโรค Autism และผลก็คืออาการของเด็กที่ป่วยกระเตื้องขึ้นมาก นักวิจัยด้านการแพทย์ยังต้องการสร้างหุ่นยนต์ที่มีโปรแกรมพิเศษเฉพาะเพื่อช่วยบำบัดอาการของเด็กป่วยแต่ละรายด้วย ทั้งนี้เพราะเด็กแต่ละคนนั้นจะมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อสิ่งเร้าภายนอกแตกต่างกันไป
