ขณะที่นักจิตวิทยาส่วนหนึ่งแนะให้เรารับมือกับความเครียดด้วยการทำสมาธินั้น นักจิตวิทยาและนักบำบัดความเครียดด้วยการเต้นหรือ dance therapist บางคนเสนอว่า เราอาจจัดการกับปัญหานี้ได้ด้วยการปลดปล่อยตัวเอง
มีการศึกษาทางวิทยาศาสตร์หลายชิ้นที่แสดงว่า ดนตรีกับการเคลื่อนไหวเข้าจังหวะนั้นช่วยสร้างความสุขและความอิ่มเอิบได้แม้จะเป็นในช่วงสั้น ๆ ก็ตาม เพราะเมื่อเราขยับแขนขาและกล้ามเนื้อ ร่างกายก็จะปล่อยฮอร์โมนเอ็นโดฟินออกมา
นอกจากนั้น ประสบการณ์ที่เรามีในกลุ่มร่วมกับคนอื่นจากการเต้นรำยังช่วยสร้างความเชื่อมต่อผ่านทางการแสดงออก และทำให้เรารู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มสังคมในลักษณะที่ว่า ผลงานของกลุ่มนั้นจะดีกว่าหรือให้ผลได้มากกว่าผลรวมจากการที่ต่างคนต่างทำนั่นเอง
นักจิตวิทยาอธิบายด้วยว่า ประโยชน์ของการปลดปล่อยอารมณ์ผ่านการเต้นนี้นอกจากจะดีต่อใจกับผู้ใหญ่แล้ว ยังเป็นประโยชน์สำหรับเด็ก ๆ ด้วย เพราะช่วยให้เด็กได้แสดงออกทางอารมณ์ผ่านภาษาท่าทางมากกว่าด้วยวาจาแต่เพียงอย่างเดียว
นอกจากนั้น เมื่อเราได้สื่อสารกับร่างกายผ่านท่วงท่าการเต้นรำและเสียงเพลง กิจกรรมที่ว่านี้จะเข้าไปสัมผัสกับความรู้สึกลึก ๆ ของเรา และเปิดโอกาสให้กับอะไรบางอย่างที่อาจจะดูไร้สาระแต่ก็นับเป็นความคิดสร้างสรรค์อย่างหนึ่งด้วย
และที่สำคัญกว่านั้น โดยเฉพาะสำหรับคนที่มีสมาชิกรุ่นเยาว์อยู่ในบ้าน การมีกิจกรรมเต้นร่วมกันนี้จะเปลี่ยนเด็กของเราจากการเป็นผู้รับประสบการณ์แต่เพียงฝ่ายเดียว ให้กลายเป็นผู้สร้างประสบการณ์ รวมทั้งยังช่วยสร้างโมเมนต์ของประสบการณ์ร่วมที่น่าจดจำในครอบครัวด้วย
ยิ่งกว่านั้น คุณโจดี้ เวเกอร์ นักบำบัดด้วยวิธีเต้นรำที่โรงพยาบาล Dominion Hospital ในรัฐเวอร์จิเนีย ยังชี้ว่า เมื่อเราเต้นรำ ศูนย์ควบคุมความพึงพอใจในสมองของเราจะทำงาน ซึ่งเรื่องนี้ก็จะเป็นผลดีต่อทั้งสมอง ดีต่ออารมณ์ ดีต่อกาย และดีต่อความสัมพันธ์ทางสังคมโดยรวมด้วยนั่นเอง
