นักจิตวิทยาของมหาวิทยาลัย Princeton และคณะศึกษาผลของปัญหาความยากจนที่มีต่อคุณภาพการตัดสินใจ และพบว่าการต้องพะวงกับการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่รุมเร้าเข้ามา ซึ่งกลุ่มคนที่มีรายได้น้อยมักประสบอยู่ จะส่งผลให้คุณภาพการตัดสินใจแย่ลงและมีโอกาสผิดพลาดได้มากขึ้น เมื่อเทียบกับกลุ่มคนซึ่งไม่มีปัญหาเฉพาะหน้าดังกล่าว นักจิตวิทยาชี้ด้วยว่าผลการศึกษาเรื่องนี้ช่วยยืนยันว่าคนเรามีขีดจำกัดของสมองในการตัดสินใจกับปัญหาต่างๆ ที่รุมเร้าในชีวิต และคำแนะนำจากผลการศึกษาเรื่องนี้สำหรับผู้กำหนดนโยบายก็คือ ไม่ควรออกแบบหรือจัดทำโครงการช่วยเหลือคนยากจนที่มีความสลับซับซ้อนหรือมีปัญหายุ่งยากมากเกินไป และควรกำหนดจังหวะเวลาให้เหมาะสม เพื่อเปิดโอกาสให้ผู้รับความช่วยเหลือสามารถสงวนพลังสมองและนำไปใช้ในการตัดสินใจแก้ปัญหาด้านอื่นที่เป็นประโยชน์ได้เต็มที่
