เอฟเอโอประมาณว่าหนึ่งในสามของอาหารที่ผลิตได้ทั่วโลกหรือราวหนึ่งพันสามร้อยล้านตันต่อปีสูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์หรือไม่ก็ถูกทิ้งไปในระหว่างขั้นตอนการผลิตและขณะอยู่ในระบบการบริโภค การสูญเสียทางการเงินนี้มหาศาลมาก ทางเอฟเอโอประมาณมูลค่าการสูญเสียเป็นตัวเงินที่หนึ่งล้านล้านดอลล่าร์สหรัฐ
เอฟเอโอชี้ว่าการสูญเสียอาหารส่วนมากเกิดขึ้นระหว่างขั้นตอนการผลิต อาทิ ระหว่างการเก็บเกี่ยวและระหว่างการนำส่ง ส่วนการทิ้งอาหารลงถังขยะไปโดยเปล่าประโยชน์มักเกิดขึ้นที่ผู้ค้าปลีกและผู้บริโภค
คุณแอน ทัทวิลเล่อร์ ผู้อำนวยการฝ่ายประสานงานของเอฟเอโอในนครเจนนีวากล่าวกับผู้สื่อข่าววีโอเอที่นั่นว่าประมาณครึ่งหนึ่งของอาหารที่สูญเสียไปในประเทศพัฒนาแล้วเกิดจากผู้ผลิต ผู้ค้าปลีกและผู้บริโภคทิ้งอาหารลงถังขยะถึงแม้ว่ายังใช้รับประทานได้ก็ตาม
คุณทัทวิลเล่อร์แห่งเอฟเอโอกล่าวว่าปริมาณอาหารที่สูญเสียไปในประเทศพัฒนาแล้วเทียบเท่าหรือมากกว่าปริมาณอาหารที่ผลิตได้ทั้งหมดในทวีปอาฟริกา ส่วนในประเทศกำลังพัฒนา ประมาณ 95 เปอร์เซ็นต์ของอาหารสูญเสียไปก่อนจะไปถึงมือผู้บริโภค การสูญเสียแบบไม่จงใจนี้เกิดขึ้นจากการขาดแคลนคลังเก็บรักษาและระบบทำความเย็น นอกจากนี้การขาดแคลนระบบการขนส่งและการแปรรูปก็เป็นส่วนหนึ่งของสาเหตุที่ทำให้เกิดการสูญเสียอาหาร
บรรดานักรณรงค์โครงการนี้ชี้ว่าระบบการผลิตอาหารทั่วโลกมีผลกระทบใหญ่หลวงต่อสิ่งแวดล้อม พวกเขาชี้ว่าการผลิตอาหารมากกว่าปริมาณที่คนบริโภคจะเพิ่มแรงกดดันต่อทรัพยากรดินและน้ำ
พวกเขายกตัวอย่างว่าขณะนี้ดินทำการเกษตรได้อย่างน้อย 20 เปอร์เซ็นต์ ป่าไม้ 30 เปอร์เซ็นต์และพื้นที่ทุ่งหญ้าสีเขียวราว 10 เปอร์เซ็นต์กำลังเสื่อมคุณภาพลง การประมงเพื่อการค้ามากเกินควรและการจัดการที่ไม่มีคุณภาพส่งผลให้ปริมาณปลาในธรรมชาติลดลง นักรณรงค์ชี้ว่าราว 30 เปอร์เซ็นต์ของปลาทะเลถือว่าถูกล่ามากเกินไป
คุณอาคิม สไตเน่อร์ เลขาธิการบริหารแห่งโครงการสิ่งแวดล้อมสหประชาชาติกล่าวกับผู้สื่อข่าววีโอเอว่าปัญหาการสูญเสียอาหารไปโดยเปล่าประโยชน์นี้กลายเป็นปัญหาใหญ่
เขาเรียกปัญหานี้ว่าไร้เหตุผล
คุณสไตเน่อร์แห่งโครงการสิ่งแวดล้อมสหประชาชาติว่าไร้เหตุผลในแง่ของครัวเรือน ในเเง่ของอนาคตของความมั่นคงทางอาหาร ในเเง่ของการปล่อยแก๊สเรือนกระจกกับผลกระทบต่อภาวะโลกร้อนเนื่องจากมลภาวะที่เกิดจากการเพาะปลูกพืช ตลอดจนในเเง่ความคุ้มต่อแรงงานและแรงเงินที่ลงทุนไปในการผลิตอาหาร
โครงการอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติประมาณว่าแค่ 1 ใน 4 ของปริมาณอาหารที่สูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ก็เพียงพอในการเลี้ยงคนอดอยาก 870 ล้านคนทั่วโลกได้
นักรณรงค์ในโครงการชี้ว่าผู้บริโภคสามารถช่วยลดการสูญเสียอาหารได้หลายวิธี อาทิ วางแผนมื้ออาหารล่วงหน้า ซื้อของอย่างเฉลียวฉลาด ซื้อผลไม้และผักที่หน้าตาอาจจะไม่สวยงามแต่บริโภคได้และนำอาหารที่เหลือแช่เเข็งไว้กินในมื้อต่อไป
ด้านผู้ค้าปลีกสามารถช่วยลดปัญหาได้ด้วยการตรวจสอบการทิ้งอาหาร ส่วนร้านอาหาร บาร์และโรงแรมสามารถลดขยะอาหารลงได้ด้วยการจำกัดข้อเลือกในเมนูอาหารและแนะนำขนาดของจานอาหารให้หลายหลาย ตลอดจนบริการห่ออาหารที่ลูกค้ารับประทานไม่หมดกลับบ้าน วิธีหลังสุดนี้เป็นหนทางที่ดีวิธีหนึ่งในการช่วยลดการสูญเสียอาหารไปอย่างเปล่า
ประโยชน์
เอฟเอโอชี้ว่าการสูญเสียอาหารส่วนมากเกิดขึ้นระหว่างขั้นตอนการผลิต อาทิ ระหว่างการเก็บเกี่ยวและระหว่างการนำส่ง ส่วนการทิ้งอาหารลงถังขยะไปโดยเปล่าประโยชน์มักเกิดขึ้นที่ผู้ค้าปลีกและผู้บริโภค
คุณแอน ทัทวิลเล่อร์ ผู้อำนวยการฝ่ายประสานงานของเอฟเอโอในนครเจนนีวากล่าวกับผู้สื่อข่าววีโอเอที่นั่นว่าประมาณครึ่งหนึ่งของอาหารที่สูญเสียไปในประเทศพัฒนาแล้วเกิดจากผู้ผลิต ผู้ค้าปลีกและผู้บริโภคทิ้งอาหารลงถังขยะถึงแม้ว่ายังใช้รับประทานได้ก็ตาม
คุณทัทวิลเล่อร์แห่งเอฟเอโอกล่าวว่าปริมาณอาหารที่สูญเสียไปในประเทศพัฒนาแล้วเทียบเท่าหรือมากกว่าปริมาณอาหารที่ผลิตได้ทั้งหมดในทวีปอาฟริกา ส่วนในประเทศกำลังพัฒนา ประมาณ 95 เปอร์เซ็นต์ของอาหารสูญเสียไปก่อนจะไปถึงมือผู้บริโภค การสูญเสียแบบไม่จงใจนี้เกิดขึ้นจากการขาดแคลนคลังเก็บรักษาและระบบทำความเย็น นอกจากนี้การขาดแคลนระบบการขนส่งและการแปรรูปก็เป็นส่วนหนึ่งของสาเหตุที่ทำให้เกิดการสูญเสียอาหาร
บรรดานักรณรงค์โครงการนี้ชี้ว่าระบบการผลิตอาหารทั่วโลกมีผลกระทบใหญ่หลวงต่อสิ่งแวดล้อม พวกเขาชี้ว่าการผลิตอาหารมากกว่าปริมาณที่คนบริโภคจะเพิ่มแรงกดดันต่อทรัพยากรดินและน้ำ
พวกเขายกตัวอย่างว่าขณะนี้ดินทำการเกษตรได้อย่างน้อย 20 เปอร์เซ็นต์ ป่าไม้ 30 เปอร์เซ็นต์และพื้นที่ทุ่งหญ้าสีเขียวราว 10 เปอร์เซ็นต์กำลังเสื่อมคุณภาพลง การประมงเพื่อการค้ามากเกินควรและการจัดการที่ไม่มีคุณภาพส่งผลให้ปริมาณปลาในธรรมชาติลดลง นักรณรงค์ชี้ว่าราว 30 เปอร์เซ็นต์ของปลาทะเลถือว่าถูกล่ามากเกินไป
คุณอาคิม สไตเน่อร์ เลขาธิการบริหารแห่งโครงการสิ่งแวดล้อมสหประชาชาติกล่าวกับผู้สื่อข่าววีโอเอว่าปัญหาการสูญเสียอาหารไปโดยเปล่าประโยชน์นี้กลายเป็นปัญหาใหญ่
เขาเรียกปัญหานี้ว่าไร้เหตุผล
คุณสไตเน่อร์แห่งโครงการสิ่งแวดล้อมสหประชาชาติว่าไร้เหตุผลในแง่ของครัวเรือน ในเเง่ของอนาคตของความมั่นคงทางอาหาร ในเเง่ของการปล่อยแก๊สเรือนกระจกกับผลกระทบต่อภาวะโลกร้อนเนื่องจากมลภาวะที่เกิดจากการเพาะปลูกพืช ตลอดจนในเเง่ความคุ้มต่อแรงงานและแรงเงินที่ลงทุนไปในการผลิตอาหาร
โครงการอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติประมาณว่าแค่ 1 ใน 4 ของปริมาณอาหารที่สูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ก็เพียงพอในการเลี้ยงคนอดอยาก 870 ล้านคนทั่วโลกได้
นักรณรงค์ในโครงการชี้ว่าผู้บริโภคสามารถช่วยลดการสูญเสียอาหารได้หลายวิธี อาทิ วางแผนมื้ออาหารล่วงหน้า ซื้อของอย่างเฉลียวฉลาด ซื้อผลไม้และผักที่หน้าตาอาจจะไม่สวยงามแต่บริโภคได้และนำอาหารที่เหลือแช่เเข็งไว้กินในมื้อต่อไป
ด้านผู้ค้าปลีกสามารถช่วยลดปัญหาได้ด้วยการตรวจสอบการทิ้งอาหาร ส่วนร้านอาหาร บาร์และโรงแรมสามารถลดขยะอาหารลงได้ด้วยการจำกัดข้อเลือกในเมนูอาหารและแนะนำขนาดของจานอาหารให้หลายหลาย ตลอดจนบริการห่ออาหารที่ลูกค้ารับประทานไม่หมดกลับบ้าน วิธีหลังสุดนี้เป็นหนทางที่ดีวิธีหนึ่งในการช่วยลดการสูญเสียอาหารไปอย่างเปล่า
ประโยชน์
