คนที่อาศัยอยู่ในประเทศที่มีความสุขความพึงพอใจ จะให้มากกว่าคนในประเทศที่ไม่มีความสุข

มูลนิธิการกุศลระหว่างประเทศ Charities Aid Foundation ซึ่งมีสำนักงานใหญ่อยู่ในอังกฤษ และมีหน่วยงานอยู่ในทุกทวีปทั่วโลก จัดทำดัชนี The World Giving Index รายงานผลการศึกษาสำรวจพฤติกรรมการให้หรือบริจาคและการทำงานเพื่อการกุศลในประเทศต่างๆ ทั่วโลกรายแรก

การศึกษาสำรวจนั้น พิจารณาพฤติกรรมการให้เพื่อการกุศล 3 แบบ คือ การบริจาคเงิน การให้เวลาในการทำงาน และการช่วยเหลือคนแปลกหน้า

ผลการสำรวจใน 153 ประเทศแสดงว่า ยิ่งคนเรามีความสุขมากเท่าใด ยิ่งให้มากเท่านั้น และคนที่มีความสุข ไม่ว่าจะร่ำรวยหรือยากจน จะมีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และให้มากกว่าคนที่ไม่มีความสุข

จากการสำรวจนี้ ปรากฏว่า ออสเตรเลียกับนิวซีแลนด์ เป็นประเทศที่ประชาชนให้เพื่อการกุศลมากที่สุดในโลกเป็นอันดับหนึ่งเท่ากัน โดยได้คะแนน 7.3 จากคะแนนเต็ม 10

อันดับสาม ก็มีสองประเทศ คือ แคนาดากับไอร์แลนด์ ตามด้วยสหรัฐกับสวิทเซอร์แลนด์ที่อันดับห้า เนเธอร์แลนด์มาอันดับเจ็ด ส่วนอันดับแปด มีสองประเทศ คือ อังกฤษกับศรีลังกา และอันดับสิบได้แก่ ออสเตรีย และหวิดติดในสิบอันดับแรก คือ ประเทศลาว อยู่ที่อันดับ 11

สำหรับประเทศไทย อยู่อันดับ 25 เสมอกับ คูเวต นอร์เวย์ และลุกเซมเบิร์ก ส่วนเพื่อนบ้านอื่นๆ ของไทยนั้น พม่าติดอันดับ 22 ฟิลิปปินส์กับอินโดนีเซียอยู่ลำดับ 50 มาเลเซียอันดับ 76 และสิงคโปร์อันดับ 91

ทีนี้มาดูประเทศที่อยู่อันดับล่างๆ อินเดียกับตุรกีติดอันดับ 134 เวียดนามกับรัสเซีย อันดับ 138 และใน 10 ประเทศล่างสุดในดัชนีการให้ทั่วโลก มี กรีซ จีน บังกลาเทศ ปากีสถาน และกัมพูชา รวมอยู่ด้วย

การจัดอันดับประเทศในรายงาน The World Giving Index นั้น ยังแสดงให้เห็นภาพลึกที่น่าแปลกใจในบรรดาประเทศที่ประชาชนให้เพื่อการกุศลมากที่สุดด้วย คือ ในบรรดาประเทศที่ประชาชนให้เพื่อการกุศลมาก 20 อันดับแรกนั้น ราวครึ่งหนึ่งอาจจัดได้ว่าเป็นประเทศเศรษฐกิจใหญ่ของโลก อย่าง สวิทเซอร์แลนด์ สหรัฐ และอังกฤษ แต่อีกราวครึ่งหนึ่ง อย่าง ศรีลังกา ลาว เซียราเลโอน มอลตา เติร์กเมนิสถาน กียานา และกินี เป็นประเทศกำลังพัฒนา

DR. John Low ผู้บริหารมูลนิธิการกุศล Charities Aid Foundation กล่าวว่า การให้เวลาและเงินทอง ช่วยเหลือผู้อื่นโดยสมัครใจอาสานั้น นักสังคมศาสตร์เห็นว่า เป็นเครื่องหมายของการมีโยงใยเกาะเกี่ยวผสมผสานอันแน่นแฟ้นในสังคม ซึ่งเกือบทุกชาติ ศาสนา และวัฒนธรรมล้วนมีธรรมเนียมในการให้ตามแบบของตน ด้วยเหตุปัจจัยหรือสภาวการณ์ในสังคมต่างๆ กันไป และเห็นว่า ระดับการให้นั้น แสดงถึงความเข้มแข็งของสังคมนั้นๆ