ในสมัยนี้ การใช้บริการแม่สื่อหาคู่เปลี่ยนจากบุคคลไปเป็นการตอบแบบสอบถามออนไลน์กันแล้ว บริการประเภทนี้ในอเมริกาที่มีโฆษณาให้เห็นบ่อยๆ มีเช่น e-Harmony, J-Date หรือ match.com
แต่ละบริการนำผลการตอบแบบสอบถามของผู้สมัครใช้บริการ ไปเปรียบเทียบกัน และคัดชื่อคนที่มีความสนใจและลักษณะนิสัยใกล้เคียงกันส่งไปให้ สำหรับผู้ใช้บริการจัดการนัดแนะพบกันเองต่อไป
หนุ่มใหญ่วัย 35 Chris McKinlay นักศึกษาปริญญาเอกสาขาคณิตศาสตร์ประยุกต์ที่มหาวิทยาลัย California วิทยาเขต Los Angeles หรือ UCLA ใช้บริการที่ว่านี้มาระยะหนึ่งแล้ว แต่ไม่ประสบความสำเร็จเลย
วันหนึ่งเขาเกิดความคิดว่า ทำไมจึงไม่ใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมาให้เป็นประโยชน์
มีตัวเลขโดยประมาณที่ระบุว่า มีคนอเมริกันราวๆ 40 ล้านคนที่ใช้บริการแสวงหาเพื่อนใจออนไลน์
Chris เขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ เข้าไปเจาะล้วงข้อมูลจากการตอบแบบสอบถามของผู้หญิงตามเว็บไซต์ที่ให้บริการหาคู่ และจัดกลุ่มผู้หญิงเหล่านี้ตามวัยและความสนใจที่ใกล้เคียงกับตัวเขาเอง
จากนั้น เขาเริ่มโพสต์ข้อมูลเกี่ยวกับตนเองหรือ profile ที่ใกล้เคียงกับความจริงและความสนใจของผู้หญิงในกลุ่มที่จัดไว้ ปรากฎว่าเขาเริ่มได้รับข้อความแสดงความสนใจในตัวเขา ซึ่งนับเป็นครั้งแรก
ปัญหาก็คือ เมื่อหนุ่มใหญ่นักวิชาการผู้นี้เริ่มนัดหมายออกเดทกับผู้หญิงที่ส่งข้อความแสดงความสนใจ เขาพบว่าเป็นงานภาคสนามที่หนัก และต้องใช้ความพยายามอย่างมาก
Chris McKinlay ออกเดทกับผู้หญิงที่เขากลั่นกรองมารวมทั้งหมด 87 ครั้ง และยังไม่พบคนที่ต้องใจ จนกระทั่งได้รับข้อความจาก Christine Tien Wang ศิลปินวัย 28 ปี และยังเป็นนักต่อสู้เคลื่อนไหวที่คัดค้านการคุมขังอีกด้วย
ในข้อความที่ Christine โพสต์ใน OkCupid box ของ Chris นั้น เธอระบุว่าต้องการพบผู้ชายสูง 6 ฟุต ตาสีฟ้า และอยู่ใกล้ๆ UCLA ซึ่งเธอกำลังเรียนปริญญาโทสาขาวิจิตรศิลป์อยู่
การออกเดทกับ Christine นับเป็นครั้งที่ 88 สำหรับ Chris และเขาเขียนบันทึกไว้ว่า พอเห็นหน้า ก็เกิดความรู้สึกว่าได้พบผู้หญิงที่แสวงหาแล้ว คนทั้งสองหมั้นหมายกันแล้ว แต่ยังไม่ได้กำหนดวันแต่งงาน และก็ให้ความเห็นกับนิตยสาร Wired ซึ่งเป็นนิตยสารออนไลน์ที่รายงานเรื่องการแสวงหาของ Chris ว่า การเจาะล้วงข้อมูลของความสัมพันธ์ที่แท้จริงนั้น เกิดขึ้นหลังได้พบคนที่แสวงหา ไม่ใช่ก่อนหน้านั้น เพราะคนเรามีความสลับซับซ้อนมากกว่าข้อมูลเกี่ยวกับตนเองที่โพสต์ไว้ออนไลน์
แต่ละบริการนำผลการตอบแบบสอบถามของผู้สมัครใช้บริการ ไปเปรียบเทียบกัน และคัดชื่อคนที่มีความสนใจและลักษณะนิสัยใกล้เคียงกันส่งไปให้ สำหรับผู้ใช้บริการจัดการนัดแนะพบกันเองต่อไป
หนุ่มใหญ่วัย 35 Chris McKinlay นักศึกษาปริญญาเอกสาขาคณิตศาสตร์ประยุกต์ที่มหาวิทยาลัย California วิทยาเขต Los Angeles หรือ UCLA ใช้บริการที่ว่านี้มาระยะหนึ่งแล้ว แต่ไม่ประสบความสำเร็จเลย
วันหนึ่งเขาเกิดความคิดว่า ทำไมจึงไม่ใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมาให้เป็นประโยชน์
มีตัวเลขโดยประมาณที่ระบุว่า มีคนอเมริกันราวๆ 40 ล้านคนที่ใช้บริการแสวงหาเพื่อนใจออนไลน์
Chris เขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ เข้าไปเจาะล้วงข้อมูลจากการตอบแบบสอบถามของผู้หญิงตามเว็บไซต์ที่ให้บริการหาคู่ และจัดกลุ่มผู้หญิงเหล่านี้ตามวัยและความสนใจที่ใกล้เคียงกับตัวเขาเอง
จากนั้น เขาเริ่มโพสต์ข้อมูลเกี่ยวกับตนเองหรือ profile ที่ใกล้เคียงกับความจริงและความสนใจของผู้หญิงในกลุ่มที่จัดไว้ ปรากฎว่าเขาเริ่มได้รับข้อความแสดงความสนใจในตัวเขา ซึ่งนับเป็นครั้งแรก
ปัญหาก็คือ เมื่อหนุ่มใหญ่นักวิชาการผู้นี้เริ่มนัดหมายออกเดทกับผู้หญิงที่ส่งข้อความแสดงความสนใจ เขาพบว่าเป็นงานภาคสนามที่หนัก และต้องใช้ความพยายามอย่างมาก
Chris McKinlay ออกเดทกับผู้หญิงที่เขากลั่นกรองมารวมทั้งหมด 87 ครั้ง และยังไม่พบคนที่ต้องใจ จนกระทั่งได้รับข้อความจาก Christine Tien Wang ศิลปินวัย 28 ปี และยังเป็นนักต่อสู้เคลื่อนไหวที่คัดค้านการคุมขังอีกด้วย
ในข้อความที่ Christine โพสต์ใน OkCupid box ของ Chris นั้น เธอระบุว่าต้องการพบผู้ชายสูง 6 ฟุต ตาสีฟ้า และอยู่ใกล้ๆ UCLA ซึ่งเธอกำลังเรียนปริญญาโทสาขาวิจิตรศิลป์อยู่
การออกเดทกับ Christine นับเป็นครั้งที่ 88 สำหรับ Chris และเขาเขียนบันทึกไว้ว่า พอเห็นหน้า ก็เกิดความรู้สึกว่าได้พบผู้หญิงที่แสวงหาแล้ว คนทั้งสองหมั้นหมายกันแล้ว แต่ยังไม่ได้กำหนดวันแต่งงาน และก็ให้ความเห็นกับนิตยสาร Wired ซึ่งเป็นนิตยสารออนไลน์ที่รายงานเรื่องการแสวงหาของ Chris ว่า การเจาะล้วงข้อมูลของความสัมพันธ์ที่แท้จริงนั้น เกิดขึ้นหลังได้พบคนที่แสวงหา ไม่ใช่ก่อนหน้านั้น เพราะคนเรามีความสลับซับซ้อนมากกว่าข้อมูลเกี่ยวกับตนเองที่โพสต์ไว้ออนไลน์
