บทเรียนครั้งสำคัญ จากการเกิดคลื่นยักษ์สึนามิที่คร่าชีวิตประชาชนร่วมแสน ในอินโดนีเซีย

ในขณะที่ภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นในที่สองแห่งจะมีลักษณะไม่เหมือนกันทุกอย่าง แต่ประสบการณ์ในด้านการฟื้นตัวของอินโดนีเซียหลังจากโดนคลื่นยักษ์สึนามิโหมกระหน่ำเอาเมื่อปีพุทธศักราช 2547 นั้นอาจเป็นบทเรียนให้แก่เจ้าหน้าที่และองค์การให้ความช่วยเหลือต่างๆ ที่กำลังแก้ไขภัยธรรมชาติที่ก่อความวิบัติให้แก่ญี่ปุ่นได้ คลื่นยักษ์สึนามิที่โหมกระหน่ำจังหวัดอาเช่ห์ในอินโดนีเซียคร่าห์ชีวิตประชาชนไปหนึ่งแสนหกหมื่นกว่าราย การก่อสร้างบ้านเรือน ธุรกิจ ถนนหนทาง โรงเรียนและโรงพยาบาลใหม่ในจังหวัดอาเช่ห์ใช้เวลาสี่ปีและเสียค่าใช้จ่ายเจ็ดพันล้านกว่าเหรียญสหรัฐ เงินที่ใช้จ่ายไปนั้นส่วนมากเป็นเงินที่นานาประเทศช่วยเหลือ คุณคูนโตโร มางคูซูโบรโต ผู้อำนวยการของสำนักงานการบูรณะปฏิสังขรณ์และการกอบกู้ฐานะของอินโดนีเซียกล่าวว่าไม่มีประเทศไหนที่ฟื้นตัวจากภัยพิบัติใหญ่โตขนาดนี้ได้โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากใครเลย เขากล่าวด้วยว่า บทเรียนสำคัญบทหนึ่งที่เขาได้รับมาก็คือ ในยามที่เราบังคับประชาชนให้ย้ายถิ่นที่อยู่ไปให้ไกลจากทะเลไม่ได้ เราสามารถจะทำให้ความสูญเสียที่จะเกิดจากคลื่นยักษ์สึนามิในอนาคตนั้นลดน้อยลงได้ด้วยวิธีติดตั้งระบบเตือนภัย การสร้างอาคารสูงๆ ทึ่มีการเสริมความแข็งแรงสำหรับรับภาวะฉุกเฉินตามบริเวณที่ล่อแหลมและจะต้องคอยระวังระไวอยู่เสมอนั่นเอง