Ecoliteracy เป็นคำศัพท์ที่บัญญัติขึ้นมาเพื่อระบุความรู้ที่มนุษย์เราต้องมี สำหรับการอยู่รอดอย่างยั่งยืนในโลกหรือสังคมปัจจุบัน ซึ่งก็คือ ระบบที่ค้ำจุนสนับสนุนทุกชีวิตในสิ่งแวดล้อม ไม่ใช่เฉพาะชีวิตมนุษย์แต่เพียงอย่างเดียว
อาจารย์ Monty Hempel ของมหาวิทยาลัย Redlands ตั้งชื่อบทความที่เขียนให้กับรายงานประจำปีนี้ของสถาบัน Worldwatch ว่า ‘Ecoliteracy: Knowledge Is Not Enough’ หรือ ‘มีความรู้เรื่องสิ่งแวดล้อมแต่เพียงอย่างเดียวนั้น ไม่พอ’ ถ้าไม่นำความรู้นั้นไปปฏิบัติ เพื่อพิทักษ์สิ่งแวดล้อม และปกป้องระบบที่ค้ำจุนสิ่งมีชีวิตทั้งหมด
ปัญหาอีกอันหนึ่งที่อาจทำให้ผู้คนไม่รู้สึกวิตกกังวลกับสิ่งแวดล้อม คือการที่เหตุเกิดไกลตัว เช่นจะพบเห็นผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงบรรยากาศโลกได้มากกว่าที่ขั้วโลกเหนือ หรือแม้อาจจะเกิดขึ้นใกล้ตัว แต่ก็ยังไม่เห็นเพราะคนเราสมัยนี้ใช้เวลาหน้าจอมือถือ จอคอมพิวเตอร์ หรือจอโทรทัศน์เสียมากกว่า
อาจารย์ Monty อยากจะเห็น ‘การกลับสู่ธรรมชาติ’ เป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรการศึกษา เพราะเชื่อว่า ความรู้เรื่องสิ่งแวดล้อม และผลกระทบต่อพฤติกรรมของมนุษย์ จะทำให้เราได้รู้จักชีวิตสัตว์ป่า เพิ่มคุณภาพและปรับดุลยภาพชีวิต และได้เรียนรู้
ผลพลอยได้ที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งคืออาจช่วยแก้ปัญหาการอ้วนเกินควร ซึ่งกำลังเป็นโรคระบาดชนิดหนึ่ง โดยเฉพาะในหมู่เยาวชนในอเมริกาได้ด้วย
และแม้การเงินและการเมืองอาจมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของผู้นำประเทศในเรื่องที่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงบรรยากาศโลก นักวิชาการผู้นี้ก็ยังหวังว่า ถ้ามีระบบการปกครองที่เปิดโอกาสให้รวมความรู้ทางวิทยาศาสตร์และการสนองตอบเข้าด้วยได้แล้ว โลกเราก็จะมีสภาพดีขึ้นอย่างแน่นอน
