ปัจจุบัน โลกมีคนอายุ 100 ปีเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็วและสหรัฐฯ เป็นประเทศที่มีจำนวนคนอายุ 100 ปีมากกว่าประเทศอื่นๆ ในโลกหรือประมาณ 50,000 คน
แม้ว่าการมีอายุยืนขึ้นจะกลายเป็นเรื่องปกติในปัจจุบันเมื่อเทียบกับในอดีต แต่การใช้ชีวิตอย่างมีคุณภาพและมีสุขภาพเเข็งแรงในวัยที่ย่างเข้าสู่ศตวรรษที่สองก็เป็นเรื่องไม่ง่ายนัก
ผู้สื่อข่าววีโอเอไปเสาะหาตัวคนอายุ 100 ปีเพื่อสัมภาษณ์ และได้พบกับคุณ Marbel Sawhill ที่เกิดในปี ค.ศ. 1913 เธอยังทำงานอย่างไม่หยุดหย่อนแม้จะเลยวัยเกษียณอายุมานานแล้วก็ตาม และท้าทายคำจำกัดความเกือบทั้งหมดเกี่ยวกับผู้สูงอายุ
ในวันทำงาน คุณ Sawhill เสริฟอาหารกลางวันที่ร้านอาหารของสมาคมสตรีแห่งเมือง Bethesda ซึ่งเป็นหนึ่งในลูกค้าที่ยืนยงหลายราย คุณ Sawhill อายุ 102 ปี และยังดำเนินธุรกิจส่วนตัวด้านการบริการอาหารและเครื่องดื่มในกรุงวอชิงตันที่เธอทำมานานหลายสิบปีแล้ว
คุณ Sawhill บอกกับผู้สื่อข่าววีโอเอว่าตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา เธอได้รับทำอาหารในงานเลี้ยงสังสรรค์วันแต่งงาน งานเลี้ยงอาหารค่ำของโบสถ์ งานเลี้ยงสังสรรค์ของโรงเรียนมัธยม งานเลี้ยงสมาคมสตรีต่างๆ ตลอดจนงานเลี้ยงอาหารในงานศพ
คุณ Sawhill เกิดในเมือง Winterset ที่รัฐ Iowa หลังจากเรียนจบจากมหาวิทยาลัย เธอทำงานเป็นครูสอนหนังสือในโรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่งในรัฐบ้านเกิด แต่ในปีค.ศ. 1943 ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ความรักชาติทำให้เธอหันเหชีวิตและเดินทางมากรุงวอชิงตัน
เธอบอกว่าในตอนนั้น คนอเมริกันต่างทำอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อชาติ ตนเองจึงตัดสินใจเลิกงานสอนหนังสือเเละหันไปทำงานช่วยชาติในช่วงสงคราม
คุณ Sawhill สมัครเข้าทำงานในตำแหน่งเจ้าหน้าที่ธุรการในกองทัพเรือ และเริ่มทำงานบริการอาหารและเครื่องดื่มในตอนเย็นเป็นงานเสริมหลังเลิกงานประจำ เพื่อหารายได้ส่งเสียให้หลานสาวและหลานชายที่หูพิการเข้าเรียนในโรงเรียนคนหูหนวก เธอบอกว่าพ่อและแม่ของหลานๆ หูหนวกทั้งคู่ ตนเองต้องการช่วยเหลือและมีรายได้พอจ่ายเป็นค่าเล่าเรียนของหลานๆได้
หลังจากเกษียณอายุจากงานราชการในปีค.ศ. 1983 คุณ Sawhill ทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับกิจการส่วนตัวด้านบริการอาหารและเครื่องดื่มในงานเลี้ยงสังสรรค์ในโอกาสต่างๆ เธอบอกว่าตัวเองเก่งในงานให้บริการผู้อื่นและเธอคิดว่านี่เป็นพรสวรรค์ที่พระเจ้าประทานให้ เธอคงทำอะไรได้ไม่ดีเท่ากับการทำอาหารอร่อยๆ ที่คนชอบรับประทาน
คุณ Sawhill ภาคภูมิใจในอาหารที่เธอคิดค้นสูตรขึ้นมาเองอย่างขนมปังรสหวานแต่งหน้าแบบอเมริกันที่เรียกว่า sticky buns ที่เริ่มทำในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 และมักทำให้ลูกค้ารับประทานในเกือบทุกโอกาส
คุณ Sawhill ไม่สวมเเว่นสายตาหรือใช้เครื่องช่วยฟัง และยังบอกด้วยว่าตัวเองไม่ค่อยเจ็บไข้ได้ป่วย คุณ Sawhill บอกว่าเวลาทำงาน เธอต้องเดินไปมาทั้งวันและได้ออกกำลังกายไปในตัว นอกจากนี้ ยังต้องไปซื้อของชำเองและต้องหิ้วของเองด้วย
ในงานเลี้ยงฉลองอายุครบ 100 ปีของคุณ Sawhill มีคนจำนวนมากไปร่วมงานที่จัดขึ้นที่โบสถ์เเห่งหนึ่ง และแทนที่จะรับของขวัญ เธอขอให้แขกในงานบริจาคเงินเข้าโครงการทุนการศึกษาของวิทยาลัยสอนคนหูพิการกัลโลเด็ท (Gallaudet College) ซึ่งเป็นวิทยาลัยสอนคนหูหนวกเพียงแห่งเดียวในสหรัฐฯและมีคนบริจาคเข้ากองทุนการศึกษานี้รวมเป็นเงินทั้งหมดถึง 30,000 ดอลล่าร์สหรัฐ
คุณ Sawhill อยู่เป็นโสดมาตลอดชีวิต เธอบอกว่าเธอรักการพึ่งตัวเองและรักทำงาน เพราะมีพลังงานเยอะและต้องใช้ให้เป็นประโยชน์ เธอบอกว่าแม้จะอายุ 102 ปีแล้ว เธอไม่มีแผนที่จะหยุดทำงาน และเมื่อไหร่ที่พระเจ้ารับเธอกลับบ้าน เมื่อนั้นเธอถึงจะหยุดทำงาน
(เรียบเรียงโดยทักษิณา ข่ายแก้ว วีโอเอภาคภาษาไทยกรุงวอชิงตัน)
