แม้ทุกวันนี้จะมีหลายวิธีที่สามารถหาปริมาณแคลอรี่ของอาหารแต่ละอย่างได้ไม่ยาก เช่น ดูที่ภาชนะ หรือหาทางอินเทอร์เนต แต่ในกรณีที่มีจานอาหารมาวางตรงหน้าแล้วต้องการทราบปริมาณแคลอรี่แบบทันทีทันใจ ก็อาจเป็นเรื่องยากสักหน่อย
แต่เมื่อเร็วๆนี้ รายงานของนักวิจัยที่ University of Pittsburgh พบว่า เทคโนโลยีการถ่ายภาพแบบใหม่ล่าสุดสามารถคำนวณแคลอรี่ของอาหารที่อยู่ในรูปภาพได้อย่างแม่นยำ โดยเฉพาะอาหารแบบที่เป็นก้อน เช่น แฮมเบอร์เกอร์ หรือเนื้อสเต็ก ซึ่งมีค่าความคลาดเคลื่อนเพียง 3.7% เทียบกับความคลาดเคลื่อนจากการประเมินด้วยสายตาซึ่งมีอัตราส่วนสูงถึง 20%
รายงานอธิบายถึงกระบวนการดังกล่าว โดยเริ่มต้นด้วยการถ่ายรูปอาหารแล้วใช้ซอฟแวร์แยกส่วนที่เป็นภาชนะออกจากส่วนที่เป็นอาหาร จากนั้นวัดรูปร่าง ส่วนเว้าส่วนโค้ง และจำแนกสีสันของอาหาร เพื่อคาดเดาส่วนประกอบ แล้วใช้สูตรทางคณิตศาสตร์คำนวณเป็นตัวเลขแคลอรี่ โดยเทียบเคียงกับฐานข้อมูลทางอินเทอร์เนต เช่น ถ้ามีรูปร่างสามเหลี่ยมก็อาจเป็นพิซซ่าหรือพาย
อย่างไรก็ตาม ข้อเสียของเทคโนโลยีที่ว่านี้คือ ยังไม่สามารถระบุแคลอรี่ของอาหารชนิดเหลวได้ เพราะจำแนกประเภทของอาหารได้ยาก อีกอย่างหนึ่งคือ อาหารประเภทเดียวกันแต่มีการใช้ส่วนประกอบหรือลักษณะการปรุงอาหารที่ต่างกันไปแต่ละท้องถิ่น ก็จะทำให้ระบุส่วนประกอบของอาหารชนิดนั้นอย่างเฉพาะเจาะจงได้ยากเช่นกัน
แต่นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าเทคโนโลยีนี้มีข้อดีไม่น้อยเมื่อเทียบกับการใช้สายตาคาดเดา และเชื่อว่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ป่วยโรคเบาหวานหรือโรคหัวใจ รวมทั้งผู้ที่ต้องการควบคุมน้ำหนักซึ่งต้องเฝ้าระวังอาหารทุกมื้อที่รับประทาน
รายงานชิ้นนี้ตีพิมพ์อยู่ในวารสาร Measurement Science and Technology
รายงานจาก Telegraph / เรียบเรียงโดย ทรงพจน์ สุภาผล
แต่เมื่อเร็วๆนี้ รายงานของนักวิจัยที่ University of Pittsburgh พบว่า เทคโนโลยีการถ่ายภาพแบบใหม่ล่าสุดสามารถคำนวณแคลอรี่ของอาหารที่อยู่ในรูปภาพได้อย่างแม่นยำ โดยเฉพาะอาหารแบบที่เป็นก้อน เช่น แฮมเบอร์เกอร์ หรือเนื้อสเต็ก ซึ่งมีค่าความคลาดเคลื่อนเพียง 3.7% เทียบกับความคลาดเคลื่อนจากการประเมินด้วยสายตาซึ่งมีอัตราส่วนสูงถึง 20%
รายงานอธิบายถึงกระบวนการดังกล่าว โดยเริ่มต้นด้วยการถ่ายรูปอาหารแล้วใช้ซอฟแวร์แยกส่วนที่เป็นภาชนะออกจากส่วนที่เป็นอาหาร จากนั้นวัดรูปร่าง ส่วนเว้าส่วนโค้ง และจำแนกสีสันของอาหาร เพื่อคาดเดาส่วนประกอบ แล้วใช้สูตรทางคณิตศาสตร์คำนวณเป็นตัวเลขแคลอรี่ โดยเทียบเคียงกับฐานข้อมูลทางอินเทอร์เนต เช่น ถ้ามีรูปร่างสามเหลี่ยมก็อาจเป็นพิซซ่าหรือพาย
อย่างไรก็ตาม ข้อเสียของเทคโนโลยีที่ว่านี้คือ ยังไม่สามารถระบุแคลอรี่ของอาหารชนิดเหลวได้ เพราะจำแนกประเภทของอาหารได้ยาก อีกอย่างหนึ่งคือ อาหารประเภทเดียวกันแต่มีการใช้ส่วนประกอบหรือลักษณะการปรุงอาหารที่ต่างกันไปแต่ละท้องถิ่น ก็จะทำให้ระบุส่วนประกอบของอาหารชนิดนั้นอย่างเฉพาะเจาะจงได้ยากเช่นกัน
แต่นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าเทคโนโลยีนี้มีข้อดีไม่น้อยเมื่อเทียบกับการใช้สายตาคาดเดา และเชื่อว่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ป่วยโรคเบาหวานหรือโรคหัวใจ รวมทั้งผู้ที่ต้องการควบคุมน้ำหนักซึ่งต้องเฝ้าระวังอาหารทุกมื้อที่รับประทาน
รายงานชิ้นนี้ตีพิมพ์อยู่ในวารสาร Measurement Science and Technology
รายงานจาก Telegraph / เรียบเรียงโดย ทรงพจน์ สุภาผล
