รายงานการวิจัยชิ้นล่าสุดในสหรัฐค้นพบว่า คนผอมแห้งแรงน้อย มีแนวโน้มที่จะตอบสนองต่อเสียงต่างๆ ในระยะประชิดได้ดีกว่าคนตัวใหญ่ ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น?
ศาสตราจารย์ John Neuhoff นักจิตวิทยาด้านวิวัฒนาการที่ College of Wooster ในรัฐโอไฮโอและเพื่อนร่วมงาน ทำการทดลองโดยให้กลุ่มตัวอย่าง 50 คน ฟังเสียงเสียงหนึ่งในระยะประชิด แล้วให้กดปุ่มทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้น ผลปรากฎว่ากลุ่มตัวอย่างราว 98% กดปุ่มเร็วเกินไป โดยใช้เวลาเฉลี่ยในการตอบสนองต่อเสียงประมาณ 130 มิลลิเซคคันด์ แต่บางคนใช้เวลาตอบสนองประมาณ 500 มิลลิเซคคันด์หรือราวครึ่งวินาที จากนั้นนักวิจัยได้จัดอันดับความแข็งแรงของร่างกายกลุ่มตัวอย่างทั้ง 50 คนนั้น และพบว่า คนที่ผอมแห้งแรงน้อย สามารถตอบสนองต่อเสียงที่ได้ยินในระยะประชิดได้รวดเร็วกว่าคนตัวใหญ่แข็งแรง
สาเหตุที่เป็นเช่นนั้น ศาสตราจารย์ Neuhoff วิเคราะห์ว่า อาจจะต้องย้อนกลับไปถึงสมัยดึกดำบรรพ์ เมื่อมนุษย์ยังคงเป็นเหยื่ออันโอชะของสัตว์ใหญ่ๆ มนุษย์ที่ตัวเล็กหรืออ่อนแอกว่า จึงต้องมีสัญชาติญาณการเอาตัวรอด เพื่อหลีกเลี่ยงการตกเป็นอาหารของสัตว์อื่น หรือภัยอันตรายต่างๆ การตอบสนองต่อเสียงได้อย่างรวดเร็ว จึงอาจเป็นหนทางชี้เป็นชี้ตายให้แก่คนตัวเล็กได้ ซึ่งนักวิจัยเชื่อว่าสัญชาติญาณในด้านนี้ ได้ตกทอดมาถึงคนผอมแห้งแรงน้อยในปัจจุบัน เช่น หากมีเปียโนสักตัวตกลงมาจากข้างบนใส่หัวของคนตัวเล็ก และคนตัวใหญ่ คนตัวเล็กกว่าจะมีโอกาสรอดจากเปียโนตัวนั้นมากกว่าคนตัวใหญ่
รายงานก่อนหน้านี้ของนักวิจัยชุดเดียวกัน ระบุไว้ว่า ผู้หญิงจะมีการตอบสนองต่อเสียงในระบะประชิดได้ดีกว่าผู้ชาย ซึ่งครั้งนั้นนักวิจัยคาดเดาว่า อาจจะเป็นเพราะผู้หญิงมีร่างกายที่อ่อนแอกว่า ซึ่งงานวิจัยชิ้นใหม่ก็สนุนสนุนสมมติฐานดังกล่าว เป็นอย่างดี นอกจากนี้ ศาสตราจารย์ Neuhoff และเพื่อนร่วมงานยังตั้งสมมติฐานไว้ด้วยว่า สัตว์ที่เป็นผู้ล่า น่าจะมีการตอบสนองต่อเสียงได้ไม่ดีนัก หากเทียบกับสัตว์เล็กๆ อย่างกระต่ายซึ่งเป็นผู้ถูกล่า และนั่นเองที่อาจเป็นที่มาของคำว่า กระต่ายตื่นตูม
ฟังรายงานชิ้นนี้แล้ว ต่อไปก็อย่าแปลกใจ หากเกิดเสียงดังตูมตามหรือภัยอันตรายใดๆ ในระยะประชิดตัวขึ้นมา แล้วเพื่อนตัวเล็กๆ รอบๆ คุณจะหลบลี้หนีหน้าหายตัววับไปอย่างรวดเร็ว ขอให้เชื่อเถอะว่านั่นเป็นสัญชาติญาณ ที่ติดตัวมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ ไม่ใช่ความขี้ขลาดตาขาวอะไรอย่างที่คิดเลย
