อีกไม่นานภาพยนตร์เรื่อง The Kite Runner ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับชาวอัฟกันที่อพยพหนีภัยสงครามมาอยู่ที่อเมริกาแต่ยังคงหวนคำนึงถึงความหลังในวัยเด็ก จะเข้าฉายที่อัฟกานิสถานแล้ว
เวลานี้ที่อัฟกานิสถาน ผู้คนต่างพากันพูดถึงภาพยนตร์ที่สร้างจากนิยายขายดีชื่อเดียวกันเรื่องนี้ และบรรดาชาวอัฟกันที่ทำว่าวขาย ต่างก็หวังว่าภาพยนตร์เรื่อง The Kite Runner จะช่วยให้ธุรกิจการค้าว่าวดีขึ้น และจะทำให้ต่างชาติรู้จักศิลปะการทำว่าวของชาวอัฟกันมากขึ้นด้วย
การเล่นว่าวเป็นที่นิยมในหมู่ประเทศแถบเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาหลายร้อยปีแล้ว ซึ่งคุณผู้ฟังหลายคนก็คงจะเคยทดลองเล่นกันนะครับ หนังสือขายดีของคุณ Khalid Hosseini เรื่อง The Kite Runner ได้นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับศิลปะการเล่นว่าวให้ชาวโลกรู้จัก ในภาพยนตร์เรื่องนี้แม้ฉากส่วนใหญ่จะถ่ายทำนอกประเทศอัฟกานิสถาน แต่ก็มีอยู่หลายฉากที่ถ่ายทำในกรุงคาบุล และผู้สร้างภาพยนตร์ต้องจ้างคนทำว่าวท้องถิ่นให้มาสอนวิธีการเล่นว่าวให้แก่เด็กๆนักแสดง ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
คุณ Ustad Noor Agha นักทำว่าวฝีมือดีที่สุดคนหนึ่งในกรุงคาบุลเล่าว่า ผู้สร้างหนังจ้างเขาและคนทำว่าวคนอื่นๆให้สอนวิธีเล่นว่าวให้แก่เด็กซึ่งเป็นตัวเอกของเรื่อง 3 คน คือ Ahmad Zikria และ Elham ทั้งสอนวิธีทำให้ว่าวลอยติดลมบน และการใช้ว่าวต่อสู้กันบนท้องฟ้าเหนือระดับพื้นดิน 3 พันเมตร ซึ่งเขาใช้เวลาสอนอยู่ประมาณหนึ่งเดือนครึ่งตรงลานเล่นว่าวข้างๆบ้านของเขานั่นเอง
คุณ Ustad Noor Agha อาศัยอยู่ในเขตเก่าแก่โบราณที่สุดในกรุงคาบุล เขาบอกว่าเรียนวิชาทำว่าวมาจากคุณพ่อ และท้าวความว่าอัฟกานิสถานได้รับถ่ายทอดศิลปะการเล่นว่าวมาจากอินเดียและจีน เมื่อประมาณ 900 ปีที่แล้ว
ในขณะเดียวกัน คุณ Pahlawan Karim ผู้สอนเล่นว่าวและคนขายว่าวอีกผู้หนึ่งบอกว่า เวลานี้มีชาวต่างชาติเข้ามาชมและซื้อว่าวที่ร้านของเขามากขึ้น และส่วนใหญ่ให้ราคาดีเสียด้วย คุณ Karim หวังว่าภาพยนตร์เรื่อง The Kite Runner จะยิ่งช่วยดึงดูดให้ชาวต่างชาติที่สนใจศิลปะการเล่นว่าวเดินทางมาที่อัฟกานิสถานมากขึ้นอีก
คนขายว่าวผู้นี้บอกว่าการสร้างหนังเกี่ยวกับการเล่นว่าวและการส่งออกว่าวจะช่วยให้อุตสาหกรรมว่าวในอัฟกานิสถานเติบโตขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นยังช่วยสร้างชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือให้แก่อัฟกานิสถานด้วย และสำหรับคุณ Ustad Noor Agha นักทำว่าวอีกผู้หนึ่งก็บอกว่า เวลานี้ผู้อยู่ในธุรกิจว่าวต่างกำลังชื่นชมและมีความสุขกับความสำเร็จชั่วข้ามคืนของศิลปะเก่าแก่แขนงนี้ของอัฟกานิสถานอยู่ ก็หวังว่าหากภาพยนตร์เรื่องนี้ได้มีโอกาสนำออกฉายที่บ้านเรา คงจะสร้างความพึงพอใจให้แก่คนทำว่าวและคนขายว่าวที่เมืองไทยได้เช่นกัน และที่สำคัญอาจจะทำให้หลายๆคนหวนระลึกถึงชีวิตวัยเด็ก ที่วิ่งถือเชือกป่าน แล้วค่อยๆปล่อยสายให้ว่าวลอยติดลมบน ก่อนที่จะนำไปผูกไว้กับต้นไม้แล้วนอนมองว่าวตัวสวยลอยอยู่บนท้องฟ้า
